WRONG SENT

(ang mg ss. na pangyayari ay hango sa totoong buhay subalit upang maprotekhan ang mga taong may kinalaman sa kaganapang ito ay pinili kong hindi na banggitin ang kanilang mga pangalan kahit hinihingi ng pagkakaton,.. Tska baka sumikat pa sila noh..☺☺☺)

Kung babalikan ko ang ilan sa mga hindi makakalimutang pangyayari ng aking buhay ay mayroon akong maibabahaging isa sa hindi makakalimutang kwento ng MALAKING KATANGAHANG naencouter ko noon.  Oo, sobrang katangahan talaga. Ganito ang kwento:

Nag-kaayaan kami ng mga kabarkada kong pumunta ng Pampanga dahil fiesta sa lugar ng bestfriend ko noon, yun nga lang,  nagkataon namang may duty ako. Pero sa kagustuhang makagala ay inisip kong makipagpalit ng araw ng duty sa kasamahan ko sa Clinic. Sa mga ganung pagkakataon ay allowed naman kaming makipagpalitang subalit sa hindi inaasahang pangyayari ay dinali ako ng di maipaliwanag na kamalasan ng mismong araw na dapat sana ay ini-enjoy ko habang nagbabakasyon.

Nasa Pampanga na kami nun’ ng biglang mag gm (group message) sa amin ang Head Nurse ko para tanungin kung sino ang nakaduty sa araw ding iyon. Hindi ako personal na nakapagpaalam sa kanya na nakipagpalitan ako kaya nagtext ako sa kasamahan ko na pinakiusapan kong pumalit sa akin ng duty at ganito ang mismo kung sinasabi, “_______(pangalan ng aking kasamahan) nagtxt sa’kin si _______ (pangalan nung Head Nurse ko) tinatanong kung duty daw ako, pakisabi kunwari la ko load, hindi kc ako rep sa kanya eh”.. hindi ko alam kung anong klaseng espiritu ang sumapi sa akin ng pagkakataong iyon. Namalayan ko na lang na ang sumunod nang kaganapan ay bumalik na sa akin ang mismong text na iyon galing sa mismong Head Nurse ko, tapos may kadugtong na sa dulo….ano to lokohan?”.

Ano ang feeling?? Hindi ko din maipaliwanag, para akong natae, naihi, namutla, nanigas, nanlamig, natakot, na ewan..lahat na yata ng hindi magandang pwedeng maramdaman ng isang tao eh naramdaman ko na sa mismong araw na iyon (dated: 21^st of Aug year 2009 @ around 09:38 in the morning), hindi ko alam kung magpi-freak out ako.. kumakain ako ng mga sandaling iyon pero ni hindi ko naramdaman yung kinain ko. Bigla akong nanlata. Nanghingi ako ng tulong sa mga kasama kong naroon kung paano ako magrereply pero kahit sila ay biglang nataranta sa kahindik-hindik na kaganapang iyon. Nagtext ako para magpaliwanag, sabi ko natakot at nahihiya lang akong magpaalam sa kanya kaya ko nagawa yun (ang haba nung paliwanag ko na yun, sa sobrang haba nga yun lang talaga ang naalala kong sinabi).. subalit wala akong reply na natanngap. Hindi na ako mapakali.., nagpa load na talaga ako para tumawag sa head nurse ko, naka-ilang dial na ako pero hindi sinasagot. Text ulit, walang reply, dial ulit, walang sumasagot. Natawag ko na ata lahat ng santo, damang-dama ko, pagbalik ko nito ng Maynila wala na akong trabaho. Diyos ko po! Sa wakas, maya may nagtext.Nagreply yung Head Nurse ko, sabi niya may ginagawa lang daw sya kaya di nya masagot yung cellphone nya. Syempre hindi ako naniniwala.Nararamdaman kong ayaw niya talaga akong kausapin. Nagkapaliwanagan. Ang dami rin niyang sinabi,at  hindi ko na din  maalala sa sobrang dami.. basta ang point lang, sana sinabi ko na lang sa kanya, sana nagpaalam ako ng maayos, SANA HINDI KO GINAWA yun.. Tapos parang okey na, nagSORRY ako, sabi na ..”basta next time hwag mo na lang uulitin yun, magpaalam ka ng maayos.” Matapos ang usapang iyon ni hindi nabawasan yung pagkabalisa ko, parang gusto ko ng matapos agad ang araw na yun’. Wala na akong na-enjoy sa mga naging kaganapan ng bakasyon ko. Gusto ko ng bumalik ng Maynila. Kung pwede lang isipin kong panaginip lang ang lahat ng iyon. Kilala ko ang Head Nurse ko, alam kong hindi lang dun magtatapos ang usapang iyon. Simula pa lang iyon.

At hindi ako nagkamali. Naguilty lang ako kasi pati yung kapalitan ko ng duty nung panahon na

yun’ nadamay ko. Pagbalik ko sa clinic ang awkward na ng sitwasyon. Umiwas muna ako sa hed nurse ko, feeling ko naman umiiwas din sya akin (Nagkahiyaan ata kami) Nung’ nagkita kami sinubukan ko syang kausapin, sabi lang nya wala na daw sa kanya yun. Anim na araw pagkapos ng insidente, tada! Natanggap ko ang kauna-unahang memo ko,  pati na din yun kasama ko., INSUBORDINATION (dishonesty) yung grounds (iaattached ko sana dito yung memo kaso baka sumikat din yung HR at yung clinic na dating pinagtatrabahuan ko), Pinagpahinga ako ng ilang araw, hindi ako binigyan ng schedule of duty. Inisip ko na lang suspension yun, okey lang, kasalanan ko naman. Pagbalik ko sa duty ibang-iba na ang sitwasyon (ayoko ng isalaysay dito. Tsaka na lang, kasi masyado ng mahaba at madarama). Dalawang buwan mahigit pagkatpos nun, nagresign ako sa sa trabaho. Bakit? Ang dami ng hindi maipaliwanag na pangyayari. Hindi na ako masaya. Naging magulo n gang mga bagay-bagay. At higit sa lahat hindi na ako kampante sa tuwing ako ay pumapasok. Duamting na sa puntong para wala na sa ayos ang lahat. Nakakalungkot. Nakakaiyak. Tsk.Tsk.Tsk. (ayaw ko ng masabing isalaysay ang mga pangyayari dahil bukod sa masyado ng mahaba ay masyado pa itong madrama,hehehe..tsaka na lang ulit)

Minsan talaga may mga kanya-kanya lang tayong KATANGAHAN  sa buhay. Basta lagi nating tatandaa na dapat  lagi  tayong patas sa lahat ng ating gingawa. Mahalaga ang KATAPATAN sa lahat ng pagkakataon maging sa trabaho man, pamilya, mga kaibigan at kahit san pa tayo dalhin ng pagkakataon (honest naman ako sa mga oras nay un, natakot at nataranta lang talga ako kayak o nagawa yun..hahaha, pero totoo talaga yun). Marahil umiral ang kapilyahan ko sa pagkakataong iyon subalit sa kabila ng mga pangyayari, sa bawat nagiging pagkakamali ay lagi namang may kalakip na ARAL. Aral na kahit pa paglipasan na tayo ng panahon ay lagi pa rin natin itong matanim sa ating isipan. Simple lang naman ang buhay. Matuto lang tayo sa bawat pagkakamaling ating pinagdaanan. Pwede nyo akong husgahan base sa kwentong ito, depende sa mga sarili-sarili nyong opinion. Pero isa lang naman ang masasabi ko, madaming nangyari dulot ng insidenteng ito, pero naging mas matatag ako. Tumanggap ng pagkakamali NATUTO.

At ano ang moral lesson ng kwento?? Hwag ma-excite sa pagrereply..laging magdouble check ng recipient, para hindi narowrong sent.☺☺☺